از اینکه دهمین کنگرۀ آسیایی با تمرکز بر خانواده­درمانگری در 23 تا 24 اردیبهشت‌ماه 1397 در تهران برگزار خواهد شد، خوشحالم و بر خود می­بالم. باور دارم که این رویداد به پیشرفت­های بزرگی منجر خواهد شد و همکاری­های علمی ما را تقویت خواهد کرد.

عصر ما مملو از تظاهرات گوناگون از نگرانی­های انسانی، شامل ازخودبیگانگی، خودتخریبگری، مشکلات و چالش­هایی مانند سندروم سر­ریز اطلاعات، تنهایی، افسردگی و عدم صمیمیت انسانی است. جدای از این، زندگی و بهزیستی ما نیز به عظمت، شتاب، چندگانگی­ها و پیامدهای چالش‌برانگیز خاص هر کدام از آنها گره خورده است. به‌نظر می­رسد که در حال حاضر جهان به‌شدت به نقش کاربردی و عملی روان­درمانی نیاز دارد. آخرین یافته­های علمی ضرورت رویکردهای یکپارچه در روان­درمانگری را که فراتر از مکتب­های درمانی پیشین در غرب است، اثبات کرده است.

رویکردهای موج سوم شناختی- رفتاری مانند ذهن­آگاهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، ایده­ها و راهبردهای
خلاقانه­ای از  سنت­های معنوی و فلسفی مانند بودیسم و نظریه­های مدیریت هیجان را به‌وجود می­آورد. شناخت نیروهای اجتماعی و فرهنگی که تأثیر بسیاری بر رفتار افراد دارد، در بررسی مشکلات سلامت روانی حائز اهمیت است. ازاین‌رو باید بررسی جامع دربارۀ مکاتب شرقی و مؤلفه­های معرفت­شناختی و هستی­شناختی آنها برای درمان­های روان­شناختی مورد توجه قرار گیرد. امیدوارم که این کنگره بتواند فرایند توجه به رویکردهای یکپارچه و یافته­های پژوهشی را که دیدگاه جامعی را در خانواده­درمانگری توسعه می­دهد، تسهیل کند. همچنین معتقدم این رویداد به ایده­های تازه‌ای که می­تواند بعضی از چالش­های اصلی را در حوزۀ خانواده‌درمانگری تحت تأثیر قرار دهد، منتهی خواهد شد.

از حضور فعال شما در این کنگره تشکر و قدردانی می­کنم.

دکتر محمد خدایاری فرد

دبیر علمی همایش و رئیس دانشکدۀ روان­شناسی و علوم­تربیتی

دانشگاه تهران

قائم مقام شورای جهانی روان­درمانی